Adwent w bezpośrednim tłumaczeniu z łacińskiego <adeventus> oznacza przyjście. W kościele katolickim na okres oczekiwań narodzin Jezusa Chrystusa przypadają cztery niedziele adwentowe. W pierwszą z nich (w tym roku przypadającą na 29 listopada) rozpoczyna się nowy rok liturgiczny. Od wieków tworzono liczne adwentowe dekoracje, które przypominały o potrzebie głębokiej refleksji i przygotowań wszystkich domowników do zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia. Adwentowe dekoracje – wieniec, kalendarz i lampion adwentowy – są pełne pięknej symboliki, którą warto bliżej poznać.
Wieniec adwentowy
Wieńce adwentowe przygotowywano już w XIX wieku. Pomysł ich przygotowywania pochodzi rzekomo od Johanna Wicherna, pewnego duchownego z Hamburga, który w swoim domu pod sufitem powiesił ogromny sosnowy wieniec z 24 świecami, po jednej na każdy dzień adwentu. Z upływem lat tradycja uległa zmianie i zaczęto umieszczać na nim cztery świece symbolizujące kolejne niedziele adwentu. Wieniec adwentowy ułożony na stole, zawieszony na drzwiach lub suficie tworzy piękny świąteczny klima.
Zgodnie z tradycją każdej niedzieli adwentowej powinniśmy zapalić o jedną świecę więcej. Tradycyjny wieniec powinien być ozdobiony na czerwono za pomocą czerwonych świec i czerwonej kokardy do powieszenia. Wieniec adwentowy ma piękną, głęboką symbolikę. Kobiety przygotowywały wieńce od wieków na różne okazje w zależności od zmieniających się pór roku. Dzięki tworzeniu wieńców nawiązywały bezpośredni kontakt z naturą i jej żywiołami. Elementy wieńca symbolizują wspólnotę oczekującą w nadziei i radości na przyjście Jezusa Chrystusa. Zielone gałązki, z których pleciony jest wieniec oznaczają życie wieczne, nadzieję i jedność z naturą. Świece symbolizują zwycięstwo światła nad ciemnością, zaś okrągły kształt wieńca – nieustannie odradzający się cykl życia.
Każda ze świec symbolizuje różne wartości. Pierwsza jest symbolem przebaczenia i pokoju w naszych domach oraz sercach. Druga to symbol wiary wykraczającej poza logikę. Trzecia symbolizuje miłość do bliskich i przymierze z innymi ludźmi. Czwarta zaś oznacza nadzieję, że wszystko co nas spotyka ma głęboki sens i pojawia się po to, abyśmy mogli rosnąć oraz się rozwijać. Wszystkie świece palące się jednocześnie w Wigilię stanowią symbol przyjścia Jezusa Chrystusa.
Kalendarz adwentowy
Kalendarz adwentowy służy do odliczania dni od pierwszego dnia adwentu do Wigilii Bożego Narodzenia. Tradycja przygotowywania kalendarza adwentowego pojawiła się w XIX wieku wśród protestantów, którzy na adwentowym wieńcu zamiast czterech świec zawieszali 24 małe woreczki, aby odliczać czas przyjścia dzieciątka Jezus. W woreczkach umieszczano maleńkie niespodzianki, które bardzo radowały dzieci. Do woreczków wkładano maleńkie zabawki, cukierki, ozdoby choinkowe, obrazki i fragmenty Pisma Świętego.
Ciekawostka
Pierwsza wzmianka o kalendarzu adwentowym pojawiła się w książce dla dzieci napisanej przez Elise Averdieck w 1851 roku. Drukowany kalendarz adwentowy po raz pierwszy wyprodukował Gerhard Lang w 1904 roku, a następnie projekt wzbogacił o ilustrację i dokonał jego komercjalizacji.
Pierwsze drukowane kalendarze adwentowe produkowano w niewielkiej ilości. Zaczęły one przyjmować różne style i gabaryty, najpopularniejsze były wzbogacone o maleńkie kawałki czekolady. Masowa produkcja spopularyzowała je także w innych krajach Europy i Stanach Zjednoczonych.
Współczesne kalendarze adwentowe pozwalają odliczać dni od 1 grudnia do 24 grudnia i przyjmują najrozmaitsze formy. Mogą przyjmować one formę domków z drzwiczkami, szufladkami lub okienkami, które skrywają słodycze, kosmetyki, biżuterię, ubrania i wiele innych niespodzianek.
Z radością wspominam czasy dzieciństwa i moment, w którym z uśmiechem na twarzy otwierałam kolejne drzwiczki do czekoladowych niespodzianek w kalendarzu. Dziś sama przygotowuję kalendarze adwentowe spędzając czas w zadumie i przyjemności. W tym roku przygotowałam dwie wersje kalendarza – na choineczce z materiałowymi woreczkami oraz na organizerze woreczkami z papieru.
Lampion adwentowy
Tradycja przygotowania lampionu adwentowego wiąże się z uczestnictwem w roratach (mszach świętych odprawianych o świcie ku czci Najświętszej Marii Panny). Lampiony były przygotowywane własnoręcznie i miały formę czworoboku. Na każdej ze ścianek lampion ozdabiano symbolami biblijnymi. Wewnątrz lampionu umieszczono świecę, aby oświetlała ona pierwszą część roratnej mszy, podczas której panuje symboliczna ciemność. Zgodnie z przypowieścią o roztropnych pannach, czekały one z zapalonymi lampionami na przyjście Jezusa Chrystusa.
Piękno ukryte w symbolach
Zimowe przesilenie obfitujące w długie ciemne noce i panująca pandemia sprawiają, że dziś większość z nas potrzebuje opieki, ciepła, ochrony i nadziei na przyszłość. Nie bez powodu to o tej porze roku świętujemy narodziny Jezusa Chrystusa, który przychodząc na świat przynosi nam wiarę, nadzieję i miłość. To piękne święto łączy rodziny przy każdym domowym stole, wzmacnia, ogrzewa i dodaje siły na trudne zimowe dni. Warto z tej okazji pięknie udekorować nasze domy i mieszkania wieńcami, kalendarzami, lampionami i innymi symbolami świąt. Dzięki tym pięknym i magicznym symbolom wykreujemy atmosferę sprzyjającą oczekiwaniu na Święta Bożego Narodzenia w głębokiej zadumie oraz nieukrywanej radości.
Z życzeniami pełnych radości i refleksji adwentowych przygotowań…
Joanna
Udostępnij:
Poprzedni wpis
Otomana – orientalne siedziskoNastępny wpis
Stoliczku nakryj się – świece i drobne dekoracje