Zagadki kryminalne Panny Fisher, czyli raj dla oka
Mimo że akcja każdego z odcinków serialu „Zagadki kryminalne Panny Fisher” kręci się wokół morderstw, jest on zachwycająco lekki i nieco naiwny (mój Mąż często potrafił rozwikłać zagadkę na etapie preludium filmu). Serial ma zdecydowanie bardziej charakter rozrywkowy niż kryminalny. Osobiście nie cieszą mnie seriale, w których epatuje się krwią, zbrodniami i agresją. Uwielbiam natomiast filmy i seriale kostiumowe o charakterze historycznym, które bawią oko piękną scenerią – wnętrzami, dekoracjami i strojami. W tym serialu po prostu się zakochałam od pierwszego wejrzenia.
Fabuła
Ten australijski serial powstał w oparciu o adaptację książek Kerry Greenwood, których główną bohaterką jest Panna Phryne Fisher – bogata arystokratka o zawodzie detektywa. W rolę Panny Phryne wciela się absolutnie wyjątkowa Essie Davis. Akcja serialu dzieje się pod koniec lat 20. ubiegłego wieku. Panna Phryne ma wysoką pozycję społeczną, jest odważna, błyskotliwa i wyemancypowana. Panna Phryne potrafi prowadzić samochód, samolot, strzelać z pistoletu, wspinać się po linie, otwierać sejfy i zamki. Poza sprawnością fizyczną i niepokorną duszą zagadki kryminalne potrafi rozwiązywać dzięki wnikliwemu umysłowi i współpracy z zaufanymi przyjaciółmi oraz pracownikami. Mężczyźni w tym serialu trafiają na kobiety pełne feministycznych ideałów. Panna Fisher zdecydowanie wyprzedza lata, w których przyszło jej żyć. A jej ubiory zwyczajnie zachwycają.
Kobieta powinna ubierać się w pierwszej kolejności dla własnej przyjemności.
<Phryne Fisher>
Scenografia
Serial zachwycił mnie swym wykonaniem, na które poświęcono niebagatelny budżet (1 milion dolarów australijskich za odcinek). Praca kostiumograf Marion Boyce to majstersztyk. Przepiękne stroje aktorów (galeria dostępna na stronie Marion Boyce i stronie serialu na Pinterest), eleganckie rezydencje z ogrodami pełne szykownych dekoracji, a także starodawne samochody, samoloty i statki. Wszystko to stanowi raj dla oka. W tle słychać dostojny fokstrot i spontaniczny jazz. Akcja przeplatana ciekawymi wątkami historycznymi. Plan filmowy serialu zmienia się jak w kalejdoskopie: teatr, cyrk, pociąg, teren wojskowy czy wyścigi samochodowe.
Bohaterowie
Galeria nietuzinkowych postaci wzbudza sympatię widzów. Bohaterowie męscy są tu zazwyczaj tłem dla barwnych sylwetek żeńskich. Panna Phryne pełna swobody ma serce czułe dla ludzkich trosk. Przyjaciółka Doktor Elisabeth Macmillan oddana misji bycia kobietą lekarką (co wielokrotnie wzbudza kontrowersje). Dottie pełna empatii i oddana wartościom. Jennie ambitna i dojrzała jak na swój wiek. Ciocia Prudence nieco wyniosła, lecz o dobrym sercu. John zachwyca swoją cierpliwość. Hugh mężnieje na oczach widzów. Pan Butler łagodzi obyczaje, a pomocni taksówkarze wspierają innych bohaterów serialu w opałach.
Krótki rysopis bohaterów
Panna Phryne potrafi doskonale dobierać zaufanych współpracowników i być ambasadorem dla osób w potrzebie. Dąży do sprawiedliwości, podejmuje się kolejnych wyzwań. Jest wyzwolona, wykształcona i wolna od ograniczeń (nie ma męża i dzieci, jej rodzice mieszkają w Wielkiej Brytanii a finansowo wspiera się funduszem powierniczym babci).
Przyjaciółka doktor Elisabeth Macmillan – to stanowcza lekarka o niezwykłym intelekcie szanowna w gronie naukowym. W jednym z odcinków znajduje się w dużym niebezpieczeństwie, albowiem okazuje się, że kocha inną kobietę. Mimo większej swobody w Australii niż Wielkiej Brytanii, homoseksualizm wśród wielu ówczesnych ludzi budzi kontrowersje.
Prawa ręka Dottie – praktykująca katoliczka o mocnym kręgosłupie moralnym, który dzięki współpracy z Panną Fisher nieco się uelastycznia. Dot to urocza, drobiazgowa i oczytana kobieta o przenikliwym umyśle. Zakochuje się w protestancie o konserwatywnych poglądach dotyczących roli kobiety w domu. Jej feministyczne ideały w końcu znajdują akceptację u ukochanego Hugh.
Jane mieszka ze zorganizowaną szajką złodziei. Pewnego dnia postanawia uciec i wchodzi do pociągu, w którym popełniono przestępstwo. Przyłapana na kradzieży zostaje adoptowaną córką, którą edukuje i wychowuje na niezależną kobietę. Jane do złudzenia przypomina Pannie Phryne jej zmarłą siostrę.
Ciocia Prudence – zamożna arystokratka wspierająca materialnie sieroty i potrzebujące fundacje. Zdystansowana, ale i zabawna, traktuje Pannę Fisher jak własną córkę.
Komisarz John Robbinson – prowadzi jednostkę policji, początkowo z dystansem, a później ze skrytym uczuciem docenia umiejętności Panny Fisher i z radością z nią współpracuje. Niezwykle przystojny i cierpliwy rozwodnik, który czeka, aby Panna Phryne przekonała się, że jest On tym jedynym mężczyzną. John wybacza ukochanej kolejne romanse i pobłaża jej rozpustnemu (acz nie wulgarnemu) zachowaniu. Relacja między Panem Robbinsem a Panną Phryne jest pełna wzruszeń, a pod koniec każdego odcinka bezskutecznie wyczekujemy na ten ich pierwszy pocałunek.
Hugh – protestancki policjant, prawa ręka komisarza Robbinsona. Początkowo nieco gapowaty, wiele uczy się od ukochanej Dottie.
Dwaj Taksówkarze – zostają włączeni do grona pracowników Panny Fisher, pomagają zdobywać istotne informacje i prowadzić śledźtwa.
Pan Butler – opanowany, spokojny lokaj Pan B., który zaparzy herbatkę, poda drinka i wyczyści każdą broń Panny Fisher…
Serialowe wnioski
Przepiękna scenografia, wykwintne kostiumy i lekkie zagadki kryminalne w wykonaniu panny Fisher i jej przyjaciół intrygują, wzruszają i relaksują… Polecam ten serial na jesienne i zimowe wieczory, bo naprawdę bawi i wzbudza pozytywne emocje.
Z życzeniami uczty dla oka i gimnastyki dla umysłu,