Zieleń – kolor odnowy i życia

Zieleń do kolor spokoju, harmonii i skupienia. Barwa ta wpływa relaksująco, uspokajająco i odprężająco. To kolor powstający w wyniku połączenia dwóch barw podstawowych – niebieskiego i żółtego. Zieleń to barwa witalności, odnowy i przyrody. Patrząc na zieleń od razu odpoczywamy i wyciszamy się. To kolor o symbolice pokojowej. Zielony od zarania dziejów kojarzy się z życiem. Warto poznać magię i historię zielonego koloru oraz liczne ciekawostki z nim związane.

Etymologia zielonego koloru

Angielskie słowo <green> wywodzi się od słowa <growan>, które w dawnych czasach oznaczało „rosnąć” i kojarzyło się z krajobrazem soczyście zielonych łąk, traw, drzew i krzewów. Zieleń to kolor, który wywołuje w nas tęsknotę za dawnymi czasami. Rewolucja przemysłowa kojarzona z wszechobecną szarością kontrastowała z sielskimi, wiejskimi czasami. Nie wszystkie jednak skojarzenia z zielonym są pozytywne. Zieleń symbolizuje przecież także niedojrzałość (nawiązując do niedojrzałych jeszcze owoców).

Zieleń w historii i mitach

W celtyckiej Irlandii zielona koniczyna była symbolem Trójcy Świętej. W V wieku, biskup Święty Patryk przybył z Anglii do Irlandii jako niewolnik, po kilku latach uciekł i wrócił do Anglii. Po odebraniu święceń wrócił do Irlandii jako misjonarz i z sukcesem nawracał pogan. Podczas podróży trzymał w ręku trójlistną koniczynę, aby opowiadać o Trójcy Świętej. Zieleń koniczyny stała się kolorem narodu i tożsamości Irlandczyków.

Mitologia europejska i liczne legendy obfitują w zieleń świata przyrody. Najsłynniejsze w literaturze angielskiej duszki i elfy to Puk wykreowany przez Williama Szekspira oraz Piotruś Pan Jamesa Barriego. Elfy są ubrane w zielone ubranka. W mitologii wielu regionów świata język ptaków i dzikich zwierząt nazywany jest nawet zielonym językiem. Zrozumieć ten język potrafili tylko mistycy.

Zieleń w religiach symbolizuje odrodzenie. Ogród Eden, którego historia wywodzi się najpewniej z legendy babilońskiej, która mówiła o człowieku umieszczonym w boskim ogrodzie, aby strzegł on drzewa życia. Ogród Hesperyd z greckiej mitologii także kipiał zielenią. Islam traktuje zieleń jako symbol stworzenia, zmartwychwstania i proroka Mahometa (który nosi zielono-białe szaty i zielony turban). Ze względu na szczególnie miejsce zieleni w islamie, krzyżowcy nabrali do niej dystansu i stworzyli negatywne konotacje, które trwały w niektórych regionach Europu do XIX wieku. Zielony zaczął bowiem oznaczać pecha i demony.

Przez pewien czas uważano także, że pewna trująca substancja – arsen znajdująca się w barwniku o nazwie zieleń Sheelego, mogła mieć związek ze śmiercią Napoleona Bonaparte na Wyspie Świętej Heleny w 1821 roku. Barwnik służył do farbowania tkanin, dywanów, sukni, strojów, farb malarskich, świec a nawet składników spożywczych. Wiele osób narażonych na wdychanie i spożywanie potraw z zawartością tego barwnika umierało. Oficjalna wersja śmierci Napoleona zakłada jednak, że zmarł on (podobnie jak jego ojciec) na raka żołądka.

Dlaczego trawa jest bardziej zielona u sąsiada?

Często mówi się, że trawa jest bardziej zielona u tego, komu bardziej sprzyja pomyślność oraz że będzie się lepiej powodzić tym, którzy dokonają jakichś zmian w swoim życiu. Czy to słuszne podejście? Bynajmniej. Norweska baśń o Trzech koziołkach opowiada historią koźląt, które chcą przejść przez mostek, bo po drugiej stronie rzeki zauważyły bardziej zieloną trawę. Jest to jednak działanie nierozsądne, ponieważ narażają swoje życie zamiast docenić i radować się tym, co w czego już są posiadaniu.

Powiedzenie, że trawa jest bardziej zielona po drugiej stronie płotu jest przestrogą, aby nie ulegać złudzeniom, że inni mają lepiej albo, że odmienne życie będzie inne od obecnego. Istnieją jeszcze inne warianty tego powiedzenia: z daleka wzgórza wyglądają zielono, plonu są zawsze lepsze na cudzym polu, odległe pastwiska zawsze wydają się zieleńsze, jabłka po drugiej stronie muru są najsłodsze i trawa jest bardziej zielona po drugiej stronie żywopłotu.

Żniwo jest zawsze lepsze na cudzym polu, a krowa sąsiada ma pełniejsze wymię.

Owidiusz, Sztuka Kochania

Zieleń we wnętrzach

Kolor zielony charakteryzuje się szeroką gamą odcieni ciemnych, takich jak: malachit, butelkowa zieleń, oliwkowy poprzez morski, szmaragdowy. Do jasnych odcieni zieleni można zaliczyć soczystą zieleń wiosenną, seledynowy, pistacjowy, limonkowy, jaśminowy czy akwamarynę. Ta szeroka gama kolorystyczna zakreśla przed zielenią wiele możliwości. Ze względu na mnogość odcieni kolor ten może być zarówno bardziej chłodny (jeśli przeważa w niej niebieski) i bardziej ciepły (jeśli więcej w nim żółci).

Kolor zielony jest we wnętrzach kojarzy się przede wszystkim z ozdobnymi roślinkami, a wcale nie musi być tak być. Ze względu na swe kojące właściwości zieleń doskonale sprawdzi w gabinetach i bibliotekach. Jest to barwa idealna do wnętrz przeznaczonych do relaksu – sypialni i łazienek. To kolor doskonały do salonów spa czy zakładów kosmetycznych. Zieleń sprawdzi się w przedpokoju i klatce schodowej ponieważ barwa ta optycznie powiększa przestrzeń. Kolor zielony oddziałuje na człowieka kojąco, łagodzi odczuwane emocje i wzmacnia poczucie bezpieczeństwa. Stąd to doskonała barwa do pokoiku dziecięcego – szczególnie w jej jaśniejszych odcieniach. Nadmiar zieleni i stworzenie monochromatycznego wnętrza z użyciem tej barwy może sprzyjać monotonii i nudzie.

Ciemna butelkowa zieleń we wnętrzu kojarzy się z luksusem, szykiem i elegancją. Pięknie będzie prezentować się w zestawieniu ze złotymi dodatkami. To kolor, który uniwersalny, który sprawdzi się zarówno we wnętrzach klasycznych, glamour, vintage, loftach, boho czy skandynawskich.

Kolor zielony poza domowymi roślinami można przemycać w postaci serwisu obiadowego, ozdobnego szkła i wazonów. Zieleń bardzo szlachetnie prezentuje się na tkaninach – poduszkach, welurowych pufach oraz sofach, pościeli i dywanie. To kolor świetny do przemycenia w obrazach i plakatach. Kolor ten pięknie będzie prezentował się na wzorzystych tapetach z roślinnymi akcentami czy na ścianie pomalowanej w jednym z ciemniejszych odcieni zieleni.

Jak łączyć zieleń z innymi kolorami?

Zieleń doskonale czuje się w towarzystwie kolorów, z których powstaje. Widok błękitnego nieba i zielonej łąki jest bardzo relaksujący i miły dla oka. Mroczny i intrygujący tandem powstaje z połączenia zieleni z granatem.

Żółty natomiast energetyzuje zieleń. To bardzo kontrastowe połączenie. Przepięknie ciemniejsze odcieni zieleni komponują się ze złotem, które nadaje zieleni szlachetności.

Zielony tworzy bardzo elegancką i ciepłą kompozycję z beżem. Świeżo i świetliście wygląda w zestawieniu z bielą. Butelkowa zieleń w kompozycji z marmurem stworzy szykowne zestawienie.

Zieleń zawsze dobrze czuje się w obecności klasycznego brązu, choć to zestawienie mało oryginalne. Zielony współgra z szarością – zarówno ciemną, jak i jasną.

Nieoczywiste, nowoczesne i ciekawe zestawienie powstaje z połączenia we wnętrzu koloru zielonego z różowym. Ciemna zieleń i pudrowy róż są elegancką, stylową propozycją. Mięta i seledyn w kontraście z fuksją stworzy piękny energetyzujący tandem.

Oddziaływanie zieleni na psychikę

Zieleń to kolor charakteryzujący osoby poznawczo opanowane, analityczne, intelektualnie zaradne, o wybitnych umysłach. Osoby lubiące ten kolor mogą mieć skłonności do nerw i wysokiej wrażliwości zmysłowej.

Z punktu widzenia emocjonalnego osoby preferujące zieleń cechują się emocjonalną harmonią, dojrzałością emocjonalną (uspołecznieniem), stałością emocjonalną, cierpkością, nadmiernym krytycyzmem, skłonnością do narcyzmu i wykazywaniu postawy obronnej w sytuacjach trudnych.

Osoby lubiące zieleń są aktywne, chętne do działania, żywotne, niekiedy o autokratycznym i surowym usposobieniu. Widać w nich poczucie dumy, chęć moralizatorstwa, reformowania, potrzeby uznania i autonomii. W odniesieniu symbolicznym zieleń oznacza zaufanie, niewinność, opiekuńczość, zaborczość, nadzieję, młodość, świeżość, relaks, odpoczynek, Matkę Naturę, sprawiedliwość, wytrwałość i ułomność.

Najbardziej kojąca z barw

Historia koloru zielonego koloru jest niezwykle ciekawa. Zieleń to kolor natury budzącej się do życia, przyrody tętniącej życiem. Mi osobiście zieleń najbliższa jest w jej naturalnym środowisku – na zewnątrz domu. Lubię ją w moim ogrodzie, łodyżkach kwiatów i liściastych gałązkach w moich bukietach. Ostatnio polubiłam zieleń w subtelnych dodatkach – na poduszkach oraz drobnych dekoracjach. Marzy mi się także zielony szklany wazon… w kolorze butelkowej zieleni. Chyba pomyślę o nim jesienią. Jest w zieleni kojąca moc, która uspokaja, otula skołatane nerwy i umysł. I choć zieleń we wnętrzu potrafi być intrygująca i szlachetna, to ja najbardziej cieszą nią patrząc za okno na zieloną soczystą trawę i wariację odcieni zieleni w parku…

Z życzeniami kojących chwil w towarzystwie zieleni,

Joanna

Źródła:

1. Evans, G. Historia kolorów. Bellona.
2. Fincher, L. Kreatywna mandala. RAVI. Łódź.
3. Kwiatkowska G., Test barwnych piramid. UMCS Lublin.
4. Mella, D. Tajemnice kolorów. Warszawa.
5. Popek, B. Barwy i psychika. Warszawa.
6. Sun. D. Kolory życia. RAVI. Łódź.